مقایسه ی شارژ های سریع و شارژ هایی با قابلیت پشتیبانی چند گوشی

این روزها تلفن‌های همراه بیشتر به شارژ سریع رو آورده‌اند تا باتری‌های بزرگ نصب شده روی آن‌ها را سریعتر شارژ کنند. برخی از سازندگان اسمارت‌فون‌ها هم در این بازار به‌روز، هنوز از شارژرهای قدیمی استفاده می‌کنند و به سراغ شارژرهای سریع، بی‌سیم و یا پورت شارژ USB-C نرفته‌اند. مسئله‌ای که در این میان مهم است، این است که ادامه دادن به روند تولید شارژرهای سریع باید ادامه داشته باشد و یا همه تلفن‌های هوشمند باید یک نوع پورت داشته باشند تا از تلفن‌های بیشتری پشتیبانی کنند.

شارژ سریع اما محدود
اولین نمونه‌ای که در زمینه شارژرهای سریع می‌توان مثال زد گوشی‌های جدید هوآوی است که با فناوری Super Charge تولید می‌شوند و با سرعت بسیار بالایی گوشی را شارژ می‌کنند اما این شارژرهای فقط روی گوشی‌های هوآوی کار می‌کند و اگر گوشی دیگری با این شارژر به منبع برق وصل شود، مدت زیادی طول می‌کشد تا این گوشی شارژ شود. در نتیجه این نوع شارژر محدود زیاد به کار کسی نمی‌آید که دستگاه‌های مختلفی از برندهای مختلف دارد. افرادی که علاقمند به تکنولوژی هستند، همیشه دنبال‌کننده اخبار این زمینه هستند و حتما خبر دارند که شرکت Meizu با گوشی پرچمدار خود در سال 2017 فناوری Super mCharge و شرکت اوپو ماه گذشته همراه ورژن لامبورگینی گوشی Find X خود فناوری شارژ Super VOOC را معرفی کرد. اما نکته مشترک بین همه آن‌ها محدودیت در استفاده از شارژرهای سریع آن‌ها است و آن‌ها روی گوشی‌های دیگر جواب نمی‌‌دهند.

علت انجام این کار توسط تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند این است که آن‌ها به شدت دنبال راهی هستند تا فناوری‌ها و برنامه‌های خود را در انحصار خود داشته باشند و رقیبان آن‌ها نتواند از این فناوری‌ها استفاده کند اما در جستجوی انحصار این فناوری، شرکت‌هایی هم وجود دارند که به این فناوری مهر انحصاری نمی‌زنند و برای کسانی که بهترین راه را برای شارژ سریع انتخاب می‌کنند، گزینه انتخاب می‌سازند. یکی از این موارد QC شرکت Qualcomm است که احتمالا به کار خیلی از استفاده کنندگان از تلفن همراه می‌آید.

شارژر سریع و به صرفه
از نظر فنی، تفاوتی بین Quick Charge شرکت Qualcomm و فناوری VOOC شرکت اوپو وجود دارد. اوپو در فناوری VOOC خود مشکل داغ شدن باتری را در هنگام شارژ شدن از بین برده‌اند و کاربران به راحتی می‌توانند از گوشی خود در هنگام شارژ استفاده کنند اما گوشی‌هایی که فناوری QC 3.0 از شرکت کوآلکام را برای استفاده انتخاب کرده‌اند، با گوشی‌های داغتر در هنگام شارژ سر و کار دارند. این داغ شدن باتری در دارز مدت باید مضر باشد اما هیچ شکایتی از کم شدن سرعت گوشی با این شارژرها گزارش نشده است و می‌تواند راه حل خوبی برای داشتن یک شارژر سریع باشد.

کوآلکام اولین شرکتی بود که توانست مشکل داغ شدن باتری را در زمان شارژ گوشی‌های هوشمند حل کند اما فناوری‌هایی مانند Dash، Super و یا VOOC دوست دارند این راه حل به نام آن‌ها ثبت شود. اما در کنار این حرف‌ها راه دیگری به نام USB Power Delivery وجود دارد که انتخاب بهتری نسبت به شارژرهای سریع به حساب می‌آیند و برای هر دستگاهی از وسایل کوچک هوشمند تا لپتاپ‌ها با باتری‌های پرظرفیتشان را پشتیبانی می‌کند.

استاندارد اخیر USB این اجازه را به دستگاه خواهد داد تا یکصد وات شارژ اتفاق بیفتد و داده‌ها منتقل شوند. پس جای یک سؤال باقی می‌ماند. چرا وقتی می‌توانیم برای انتقال داده، شارژ و انتقال صدا از یک کابل استفاده کنیم، خود را به یک تولیدکننده محدود کنیم؟

سرعت همه آن چیزی است که اهمیت دارد
در خیلی از مناسبت‌ها در تاریخ تکنولوژی، جنگ‌هایی بین استانداردهای مختلف راه می‌افتد و تا زمان اثبات برتری یکی به طول می‌انجامد. در یکی، دو سال اخیر همین جنگ بین استانداردهای شارژ در تلفن‌های همراه اتفاق افتاده است و تا به حال برنده این جنگ شارژرهای اختصاصی شرکت‌های بزرگ گوشی سازی است و باید تا انتها شاهد پیشروی این جنگ باشیم تا یکی به دیگری اثبات کند که بهتر است.

ما، به عنوان مصرف کنندگان این فناوری‌ها و استانداردها، حتما از این سود خواهیم برد که از استانداردی استفاده کنیم که بین همه تلفن‌های هوشمند مشترک است و زمانی که به خانه دوستمان می‌رویم و شارژری همراه خود نبرده‌ایم، از او می‌خواهیم که شارژرش را به ما بدهد تا گوشی خود را شارژ کنیم. اما در واقعیت، همه ما در این روزها به سرعت نیاز داریم؛ به اینکه هرچه سریعتر گوشی دوباره شارژ شود و بیشتر از یک ساعت برای شارژ کردن تلفن همراه خود صرف نکنیم.

فناوری شارژ کوآلکام به نام Quick Charge به اندازه شارژرهای شرکت‌های اوپو و وان‌پلاس سریع نیست و با توجه به داغتر شدن دستگاه نسبت به فناوری VOOC و Dash Charge گزینه نامناسبی به نظر می‌رسد.

راه حل مناسب
راه حل مناسبی که توسط گوگل ارائه شده، Power Delivery از طریق درگاه USB-C می‌باشد اگرچه این استاندارد شارژ نیاز دارد که هر دو طرف از USB-C پشتیبانی کنند و قیمت آن هم در حال حاضر بسیار گران است. بر خلاف همه این‌ها، USB-Cبهترین راه برای شارژ انواع گجت‌های هوشمند موجود در بازار است؛ از لپتاپ تا ساعت‌های هوشمند و مانیتورها. این کابل‌ها در کنار رد و بدل کردن اطلاعات بین گجت‌های هوشمند می‌توانند شارژ را هم به دستگاه انتقال دهند اما سرعت انتقال داده بستگی به سازنده دستگاه مورد استفاده دارد. نکته قابل توجهی هم که در این استاندارد شارژ وجود دارد این است که این شارژر برای متصل شدن به دستگاه باید یک پین تبدیل هم بخورد اما با همه این نکات مثبت و منفی باز هم از فناوری شارژ اوپو، وان‌پلاس و هوآوی عقب‌تر است.

چرا شارژرهای هوآوی و اوپو سریع‌تر هستند؟
هوآوی و اوپو راه خود را برای سریع شارژ کردن دستگاه‌های خود پیدا کرده‌اند و آن را در اختیار کمپانی دیگری قرار نداده‌اند تا تعداد حریفان خود را در این زمینه محدود کند. این شارژرها با ولتاژ کمتر از 5 ولت استفاده می‌کنند و اکثریت آمپراژ و بیشتر کردن ولتاژ در خود شارژر اتفاق می‌افتد پس این درجه حرارت شارژر است که بیشتر می‌شود و گوشی هیچ تغییر دمایی اتفاق نمی‌افتد. در عوض باتری دستگاه با بالا رفتن ولتاژ در آداپتور شارژر به دو قسمت تقسیم می‌شود و هر دو قسمت به طور همزمان شارژ می‌شوند و در نهایت، همه این‌ها به تسریع شارژ در باتری می‌انجامد.

در نهایت می‌توان گفت که انتخاب شارژرهای سریعی که از فناوری‌های هوآوی و اوپو استفاده می‌کنند، مقرون به صرفه‌تر است. فناوری VOOC و Super Charge نسبت به Power Delivery بهتر کار می‌کند چرا که در فناوری Power Delivery مورد استفاده در گوشی‌های گوگل، تقویت ولتاژ اتفاق نمی‌افتد و سرعت شارژ در آن بالا نخواهد رفت و در عوض سرعت آن چیزی است که برای همه اهمیت دارد.

شارژرهای سریعی که به تازگی تولید شده‌اند، می‌توانند آنقدر سریع گوشی‌های هوشمند را شارژ کنند که دیگر نیازی نیست جایی از خانه شما به مدت چند ساعت از دسترس شما خارج شود اما با این وجو باید صبر کرد تا ببینیم در جنگ میان Fast Chargeها و Power Delivery کدام یک خواهد برد.